اردک اهلی ( Domestic duck) گونه‌ای اردک است که برای گوشت، تخم‌ و پر پرورش داده می‌شود. تقریباً همه گونه‌های اردک اهلی‌شده از مرغابی سرسبز ریشه گرفته و فرگشت یافته‌اند.

اردک کله سبز، تقریبا ۵۷ سانتی‌متر طول دارد و از اردک هاي نسبتا بزرگ روي آب چر است. آینه بالی در هر دو جنس به رنگ بنفش و محدود به دو خط سفید است که در پرواز به خوبی دیده می شود. پرنده نربه واسطه سر سبز براق و منقار زرد روشن مايل به قهوه اي، طوق گردنی باریک و سفید، بدن خاكستري و سینه بلوطی رنگ به آساني از پرنده ماده و ساير اردک ها، تميز داده مي شود.
پرنده ماده بطور كامل قهوه‌ای مایل به خاکستری لکه‌ لکه ای است، با منقار تقریبا قهوه‌ای که اغلب در طرفین نارنجی رنگ می باشد.

زیستگاه اردک کله سبز :
اردک های سرسبز معروف ترین اردک های وحشی جهان هستند. این پرنده معمولاً در تالاب ها، سواحل دریاها زندگی می کند و آشیانه خود را روی زمین، لابه لای علف ها می سازد. همچنین در بسیاری از کشورها، در مزارع و باغ ها به صورت اهلی با انسان زندگی می کند. اردک سرسبز وحشی نیز در تالاب ها و رودخانه ها تا حدی حضور انسان را تحمل می کند و می توان آن ها را اطراف انسان ها مشاهده نمود.با شروع فصل سرما در نیمکره شمالی زمین، پرندگان مهاجر زیستگاه های خود را به جهت پیدا کردن غذا ترک می کنند و به سرزمین هایی با اقلیم معتدل تر مهاجرت می کنند. ایران در شاهراه اصلی مهاجرت پرندگان نیمکره شمالی قرار دارد. برای همین تالاب های ایران به خصوص تالاب های سه استان گلستان، مازندران و گیلان مأمن و پناهگاهی برای بسیاری از پرندگان مهاجر اند. در این میان شهرستان فریدونکار استان مازندران به دلیل شرایط خاص اقلیمی و وفور مواد غذایی زیستگاهی منحصر به فرد برای پرندگان مهاجر به خصوص اردک های سرسبز در زمستان به شمار می رود.

تولید مثل اردک سر سبز:
پرندهٔ ماده ۱۰ تا ۱۲ تخم شیری رنگ می گذارد و به تنهایی ۲۸ تا ۲۹ روز روی آنها می خوابد. جوجه ها پس از بیرون آمدن از تخم، کاملاً قعال اند. ماده ها در یک فصل می توانند بیش از یک بار تخم بگذارند و نرها هم چند همسر می گیرند. رنگ اردک های کله سبز نر و ماده با هم تفاوت دارد؛ زیرا اردک های ماده در زمان خوابیدن روی تخم برای حفاظت از آن باید خود را استتار کنند. لانه اردک های سرسبز میان علف های خشک و نی ها ساخته می شود و رنگ قهوه ای پرنده ماده، به پنهان ماندن آن کمک می کند.این تفاوت رنگ در پرنده نر و ماده ، در بیشتر گونه های اردک دیده می شود.
اردک سفید دارای دو نژاد پکین آمریکایی و آلمانی می باشد؛ نژاد پکنی پرورش یافته در ایران، نژاد آمریکایی بوده و از محبوبیت زیادی نیز برخوردار است.

وزن گیری اردک پکنی
اردک پکنی از وزن گیری بسیار بالایی برخوردار بوده و بیشتر از هر نژاد دیگری غذا را به گوشت تبدیل می سازد. این پرنده با تغذیه صحیح قادر است در 6 هفته به وزن 2.5 تا 3 کیلوگرم برسد. اردک های سفید ماده در حدود 3.5 تا 4 کیلوگرم و اردک نر بالغ وزنی معادل 4 تا 4.5 کیلوگرم خواهد داشت.
علاوه بر وزن گیری بالای اردک پکنی، ضریب تبدیل خوراک این پرنده نیز فوق العاده می باشد. این گونه به ازای هر 2.5 تا 3 کیلوگرم خوراک، یک کیلوگرم گوشت تولید می نماید.
تخم گذاری اردک سفید پکنی
علاوه بر وزن بالای اردک سفید پکین، میزان تخم گذاری آن ها نیز قابل توجه است. این اردک ها از 50 تا 300 تخم در سال تولید می کنند. تخم این پرنده بزرگ و سفید رنگ بوده و معمولا 90 تا 100 گرم وزن دارد.
ردک های پکنی از 5 ماهگی شروع به تخمگذاری می کنند؛ این گونه فقط در فصل بهار تا تابستان تخم گذاری خوبی داشته و معمولا در فصل پاییز و زمستان تخم گذاری خود را قطع می نمایند.

مشخصات ظاهری
اردک های پکنی دارای دو مشخصه اصلی پرهای سفید رنگ و جثه بزرگ می باشند. پرهای این پرنده به رنگ سفید با سایه های زرد و کرم رنگ مشاهده می شود. از سال های 1910 تا 1930، بر طبق استاندارد های بریتانیا، پرهای این پرنده باید به رنگ زرد قناری نزدیک می شد اما نور خورشید سبب از بین رفتن این رنگدانه ها گشت. بنابراین پرهای این پرنده هیچ گاه به رنگ سفید خالص نمی باشد.
منقار و پاهای اردک پکنی نیز به رنگ نارنجی و در معدود موارد در رنگ زرد تیره یافت می شود. پرهای این پرنده متراکم و حجیم بوده و همین امر جثه آن ها را بزرگتر نشان می دهد. جوجه اردک این نژاد با کرک های زرد رنگ مشاهده شده و اردک بالغ و اصیل این نژاد، هیچ رنگ دیگری جز سفید و زرد روشن در پرهای خود ندارد.