بسم الله الرحمن الرحیم
آن روز که آدمی در پردهی عدم بود و جهانی هنوز رنگ هستی نگرفته بود، خدای سبحان برای خویش یاری آفرید، همدمی که اشرف انبیا و خاتم مرسلینش خواند. از نور او ستارگانی تابناک و هدایتگر پدید آورد، جلوههایی پرشکوه که اگر بر ذرهای بتابند، آن را خورشید عالمتاب میکنند.
و شگفتا که از کرم خویش بر خاکیانِ افلاک منت نهاد و گرانمایهترین سرمایهی هستی—نبی و وصی خود—را میان ما نازل ساخت تا دستمان را به مهر بگیرند و از گذرگاه محبت و عشق، با خود به آسمان بالا برند.
هرچند که طوفانهای هولناک نامردی و بیوفاییِ غفلت ما فرزندان آدم، این کشتیهای نور را یکی پس از دیگری در پردهی حسرت و آرزو نشاند، اما پروردگار در این امواج سهمگین ما را تنها رها نکرد. او ما را به ساحل امن ذکر و یادشان فراخواند تا از زلالِ نورشان بنوشیم و جان بگیریم.
از آغاز، مقصد ما چیزی جز اقامهی نام و یادشان نبود تا از این سرمایهی حیاتبخش در بازار عشق، گمشدهی خویش را بیابیم و به دست او تا خدا پرواز کنیم.
این هیئت هیچ پشتوانهی مالی ثابت و خاصی از هیچ نهاد، ارگان یا فرد حقیقی و حقوقی نداشته است، بلکه به همت خادمان و شرکتکنندگان، با سرمایهی اندک اما خالص خود، توانسته روی پای خویش بایستد—به فضل الهی.
و بیشک، اگر حمایت شایستهای از این هیئت به عمل آید، مسئلهی مکان ثابت، برکات بیشماری را در پی خواهد داشت و به سبب وجود این پتانسیل جوان و فعال، موفقیتهای مضاعفی در عرصهی تکلیف نصیب آن خواهد شد، انشاءالله.
این بازنویسی سعی کرده است متن را با زبان روانتر و موسیقاییتر ارائه دهد، در حالی که عظمت و مفهوم والای آن حفظ شده است. اگر بخواهی تغییری اعمال شود، بگو تا با هم تکمیلش کنیم.